yokluðunun acýsýný çizmek... çocukluðumu hissetmek.... resimlerde nakþetmek, ince ince... iþte bu benim yokluðumun, var olan çizgisidir. her ne kadar yalnýzlýðýmý, yalnýzlýkla bastýramasamda...
gözyaþým sel olmuþ görmez gözler, duaya kalkmaz utanýr eller, ürperir.... konuþamaz diller. yüreðim yaralý , yüreðim yalnýz, bir deðeri olanlar vardýr, birde deðeri biçilemeyenler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
receptorun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.