GÜL KOKULU YAR
Sessiz geçen günlerin çýðlýðýný duymadan
Ne çok gülmüþtüm ey hayat
Sonumu bilmeden
Acýlarýn beni de bir gün
Kuþatacaðýný hiç düþünmeden
Þimdi bekle
Beklediðinin beklentisi olan ölümü
Ey gül kokulu yar
Kederim deðil korkusundan ölümün
Kalan ömrümün sensiz olmasý
Üzüyor beni
Beynimde kaynayan yara ile
Uyandým bir sabah senin hayalinle
Yüzümdeki bakýþlarý içinde
Donakaldým manasýz bir tebessüm ile
Ayaklarým tutmuyordu bitkinlik içerisinde
Kundaktaki eli kolu baðlý bebek gibi
Ne kadar çaresiz kalmýþtým
Ey gül kokulu yar
Sessiz gelen ölümün
Gürültülü ayak seslerini
Duyar gibiyim
Bedenimdeki her hücre
Bütün uzuvlarým bana el olmuþ
Bildiðim bütün lisanlarý
Bütün cümleleri unutmuþum
Hafýzamda tek cümle kalmýþ
Ey gül kokulu yar
Ölümü ne kadar da düþünmüþtüm
Ne kadarda bakmýþtým görmek için
Anladým ki görebilmek için
Beyninde bir ýþýk
Göðsünde bir kalp olmasý lazým
Ey gül kokulu yar
Ey ceylan bakýþlým nur yüzlü aþkým
Anladým artýk ölüm bana yar
Ben ölüme yar olacaðým
Alnýmdaki bir ýþýðýn parlamasýdýr
Yüreðimdeki yansýmalar
Ey gül kokulu yar
Ölüme aþýk olmakta güzelmiþ
Tertemiz bir sevgi ile
Ona dost olduðumu anladým
Bambaþka bir þeymiþ
Tarif edilmez bir sevgi
Ölmekle her þey deðil
Bir þey bitiyordu
Ve bir þeyin bitmesiyle
Gerçek yar ile olan hayatýn baþlýyordu
Ey gül kokulu yar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.