İKİ'Lİ YALNIZLIK..

Sýkýldý aðacýndan dalýndan,
Yemyeþil yapraklar..
Önce ,aðaçlara geldi sonbahar.

Al gözüm seyreyle,
Renk cümbüþünü,
Altýn dökülmüþ ,topraðýn.

Çek içine son güneþin kokusunu,
Hazanýn, bahar yüzünün.

Peki ya yazýn hazaný..?
Göçmenlerini yol eden,
Deniz ve kumsallara düþen,
Bulutlu sessiz yalnýzlýðý..

Bir tül düþmüþ de üstüne,
Silmiþ gibi, tüm renklerini.
Tek tek güneþin.

Bir mavi kalmýþ geriye,
Üstüne yapraklarýn
Renginden emanet
Kýzýllarý sarýlarý giyinmiþ..
Gurup ve þafakla birlikte.

Tek yoldaþý, yalnýzlýktýr
Yaz hazanýn.

Bir de ..
Karaya çekilmiþ sandallar..

Denizden ayrýlmýþ ,yorgun,
Yazýn býraktýðý renkleri, solmuþ.
Dökülmüþ, yýpranmýþ,
Ama yine de
Mavi, beyaz, deniz renginde.

Bir ikili yalnýzlýðýn hüznü,
Sürecektir, görülmeden bilinmeden..
Denize ve yaza hasretle.

Yine ve yeniden,
Deniz mavisini giyinip,
Taze yaza, çýkana kadar..



Sosyal Medyada Paylaşın: