Kör nefsimin esiriyim, günahkârým, isyankârým Kulluðumu kabul eyle, affa lâyýk olmasam da. Ümidimi asla kesmem, Rahim olan yüce Rab’den Tövbe edip istiðfarla, kalp kirimi silmesem de.
Bülbül gibi yana yana, âþýk olamadým güle Faydasýz þeyler yüzünden, emeklerim gitti yele Tepeden týrnaða kadar, günahlara batsam bile Setredensin, affedersin, aþkýn ile solmasam da.
Kötülüðü emreyleyen, þu nefsimi nasýl güdem? Öteleri hiç düþünmez, onun için her dem bu dem Kulluðundan kovsan dahi, baþka kapý yok ki gidem Adayarak ol canýmý, Hak yolunda ölmesem de.
Sýnýrlarý güzel koru, karga gibi çöplük ditme Kâbe, Ravza ortadayken, sakýn yâd ellere gitme Yâ Rab günahýmý setret, beni aftan mahrum etme! Nefse, þeytana uyarak, denizine dalmasam da.
Ne olursun hesap günü, kulunu kolay sorgula Muhammed’in ümmetinin, vurgusun güzel vurgula Sen yüceler yücesisin, þânýna göre yargýla Koca ömür geldi geçti, aþkýn ile dolmasam da.
Uyutabilsen ol nefsi, güzelce gönle beleyip Yapabilsem her iþimi, sýk dokuyup sýk eleyip Özü candan zaman zaman, tövbe edip af dileyip Seher vakti zikir ile, sýk sýk kapýn çalmasam da.
Güneþ döner hem de yürür, o muazzam ekseniyle Öðrenmemiz gerekmez mi, her þeyleri aksanýyla? N’olur benden kabul eyle, amelimi noksanýyla Hudû, huþû gözeterek, beþ vaktimi kýlmasam da…
12/12/’12 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.