İkiye Karşı İki

aðaçla rüzgar:

baharýn alýn teriydi geliþin
duldasýnda tanrýlara müjdeler fýsýldadýðým
hiçbir saðanak deðmeden geçmesin diye öykümüze
yedi iklim mühürlü yaðmurlar kovaladýðým
hangi bahar dalýný çaktýn ki böyle beynime
uçurum boylu gökler gürülder yüreðimde
acýya bilenmiþ ikiz çavlandýr gözlerim

gitme istersen
varsýn tartaklasýn dallarýmý yaramazlýðýn
aklýmý çelmeden ýrak güz ýrmaklarý
gitme
sabahý karþýlayan çýðlýklardan ayýrdým koþuþuna
gitme
alýþtým sesine
gizemli kovuðundan çýkýp
davetsizce geliþine
okþamak için yapraklarýmý

senle ben:

gözlerim irileþsin istiyorum
tüm evreni gözleyecek kadar
tarifsiz büyüsün ellerim
kollarým uzasýn
avuçlayacak kadar bütün ömürleri
kucaklayacak kadar bütün hasretleri
bütün bunlar bir sen eder mi dersin

ölçüsüz terazisiz þýmarsam
tüm çocuklarýn neþesi kadar
aðlanmadýk hiçbir ayrýlýk býrakmasam
son yolcuyu son trenle son kez
ben uðurlasam
hýnç duysam bütün kýskançlýklarda
ama kuþlar kadar masum pýnarlar kadar saf
nefesimdeki varlýðýný anlayabilir misin? ...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: