son adýmýmý attýðým andasýn sorgusuzca buðulu akþam pencerelerinde halsizce sararýp solduðum bu kuþ uykusu sobalar ev içlerine küstahken üstelik üstelik gözlerimdeki fer damlacýðý bulanýkken uzak musonlarý yanaðýma taþýyan düþlerle bir gideceðim...
krallar gibi aðýrlardým bacalarýn yýldýzlarla mahzun öpüþtüðünü her köþesini sensizliðin çalardým samanyolundan hýrsýzlama daldýðým zamanda bir sensizdi lakabým duvarlar aþýnýk denizler katedik sorular meraksýz ama yine de kavþaksýz saðanaðýnda avunur durur içimdeki çöller kýrsal esinlerle kalmýyorum ardýndan susuyorum da her ilkyazýn konuþacaðým...
eski susuzluklarý unuttum yokluðuna uzanan bir yokuþta güneþ tüm ömrüme temmuzdu aklýmda kývrým kývrým bir sevda döngüsü sonu gelmeyen bir beklemenin üzerinden haylice sesim þehirden kopuk tadým kalabalýktan rengim açýk bir kapýdan þapþalca inanýyorum hâlâ karþýki yola inanacaðým...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.