Her þey bir aynadýr. Sen de bir aynasýn... Güneþin ýþýðý yansýr kalbinden ey insan... Sen bir aynasýn rabbinin esmâlarýný yansýtan. Bir çiçek gibi zarf duruþun. Sanatkârýn en güzel sanatýsýn bir þaheser olan. Tefekkür aynalarýný kýrma ne olur. Denizler bir yazý aðaçlar bir yazý. Durma öyle baþla okumaya kâinatý...
Sen bir aynasýn. Ama aynalardan geçmeyi bilmelisin. Yani kendinden bile geçmelisin! Fazla tutunma yansýmalara. Yansýmalarýn kaynaðýna kanat aç... Rahmâniyet izleri var yüreðinde. Kalbin bu yüzden hüzünlüdür ayrýlýklara. Sen ki özlemlerle yanmýþsýn; Ama býrak da rahmâniyet izleri seni Rahmân’a ulaþtýrsýn!
Vedûd yansýmýþ aþklarýna... Ýzin verme kimse girmesin rabbinle arana. Dua dua uykusuz kalsýn gecelerin. En güzel sözlerinden biri olsun "Subhanallah" deyiþin.
Bir baþka þimdi gökyüzü, bir baþka yýldýzlar. Maverayý bil* ey insan! Sana yansýyan esmâlar var!!
*(kendini unut)
Zeynep
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.