...
küçüktüm
dünyamda küçücüktü
sanýrdým ki bütün evlerin pencereleri küpeli çiçeði
ve ayný bahçelere açýlýr kapý sürgüleri
büyürken ellerim
anladým sadece gökyüzünden kaymadýðýný yýldýzlarýn
ve aslýnda ne kadar hatýra koktuðunu
sandýklarda uykuya yatýrýlmýþ lavantalarýn
babamýn gömleðindeki terin emekten geçtiðini
hatta güneþin koltuk altlarýndan doðduðunu
mesela annemin kanatlarýný gözyaþlarýnda saklayan
melek olduðunu…her anne gibi
büyüdükçe irileþip, gözbebeklerim
gördüklerini süpürmek isteyen çalý süpürgesi gibi
karardý kirpiklerim
tozundan barutun
hastanedeki Samed’in yýrtýk ve çamurlu papuçlarýndan
utandý gözlerim
o saklamak isterken ayaklarýný
...
þaklabanýndan, üç kaðýtçýsýndan
tacizcisinden, katillerinden, bombacýsýndan
çok bilmiþinden, ukalasýndan
nefret ediyorum, lanet okuyorum( ulan!)
bir de geldiði yeri çok çabuk unutan
…maskeli, pudriyerli bostan korkuluklarýndan
þimdi sorsam
hepiniz Buckhingam sarayýndan geldiniz
aman ne de asilsiniz
keþke yeniden küçülsem
viþne bahçesinin içindeki o eve gizlensem
çocuklara açýlsa pencereleri
koþtursa çimlerde
esmeri
beyazý
zencisi
e l e l e
bölüþsem annemi babamý
kardeþlerimi
ve inse gökten m u c i z e l e r i n kanatlarýnda
þehadet melekleri
Tanrým merhametten b/aþka herþeyi s u s t u r
doksan dokuz adýnla yalvarýyorum
... ol de
ol de ne olur…
de_soulmate
*Yorumsuz Lütfen*