...
I
yalnýzlýðýmý büyütüyorum
çocukluðumun ellerini býraktýðýn yerden
utancým mapusta bir sübyan
avlusuz voltalarda
evet baktýkça içleniyorum resmine
yüzünü son kez öpen anneye benzetiyorum kendimi
masal kitabý yýrtýlmýþ küçük bir kýza
ve kýrýlgan bir eylül yapraðýna
horlandýkça adým tek gözlü bir korsanýn kýlýcýnda
erken ölü/m oluyorum kaðýt bir gemiye
gömülüyor parça pinçik þiirlerim okyanusa
dalgalarla öpüþüyor aþk ve acý
s ü r m a n þ e t
acýmasýz bir kara/basansýn sen
II
kar dedimde
yirmiyedi/nci aralýk
kar yaðýyor Ýstanbul’a
yüzüme sinmiþ hayalin üþüyecek diye ödüm kopuyor
yumuyorum gözlerimi ürkek çocuk gibi
adýmlarýnda eriyor kirpiklerimde buz tutan kar
biliyor musun seni çok özlüyorum
bu aralar
köhne bir masanýn üzerinde dirseklerim
ve boðazýmdan geçmeyen bir salep
-aðlamýyorum hayýr
tarçýn kokusu gözlerimi yaþarttý farzet
biliyor musun gözyaþlarým
hýrçýn
huzursuz
ve yabani
bu aralar
( gelde evcilleþtir)
tat vermiyor denizi seyretmek
dizinin dibinden ayrýldýktan sonra düþ(gemi)lerim
ve rüzgarýn kasýðýna dolanan bir uçurtmanýn ipinde
linç edildiðinden beri bütün heveslerim
biliyorum ki ben hiç reþit olamayacaðým aþka
avuçlarýmda kanarken ektiðin karanfiller
vagonlar dolusu matem taþýyor þimendiferler
elim yüzüm hasret karasý katran
kar yaðýyor Ýstanbul’a
biliyor musun üþümüyorum hiç
üstüne titrediðim herþeyi yitirmeyi öðrendim çoktan...
de_soulmate
*yorumsuz lütfen*