YÜZÜ EYLÜL ADAMLAR

Yanaðý sarý boyalý eylül
Yürüdü yorgun adýmlarla, yorgun yüzüyle
El yakan vitrinde yüzlerce göz,
Kayýp gitti isimsiz bulutlar býrakarak ardýnda.

Yarasalar özgürdü kendi yalnýzlýðýnda.
Gökyüzü yýldýz yýldýz
Mendirekte karabasan hýçkýrýklar
Havayý ateþleyen gol sevinçleri
Lodosu tersine çevirdi zifiri karanlýkta.

Deniz yýrtýldý að gezgini adamlarýn elinde.
Aðlar, titreþim rüzgârý
Sakaðý yüzlü uykuydu umut.
Sevgiden, coþkudan uzak
Demlendi kumrular gibi ýssýzlýðýnda iskelenin
Zaman kýt, aþk göçebe çocuk þarkýsý

Yaþam çizgisinde, yanýk kokular arasýnda
En ilkel gülüþünü sergiledi ay rýhtýmda
Saklayýp büyüttü Züleyha’nýn aþkýný bir mavi peri.
Suya yansýyan böðürtlen dalýnda
Bir yakadan öbür yakaya
Yusuf’un çiçeðini taþýdý teni fosforlu adam
Bir de umarsýzlýðýn ölü bedenini tan vakti

Onlar ellerine is bulaþmýþ,
Göðsünde gecenin hýrçýn dalgasýný taþýyan
Günü ölü yaþayan sahnedeki hayatlar
Geceyi doðuþ bilip,
Sýnýr tanýmayan, evsiz, yurtsuz insanlar
Asýlý tutsaktýrlar Paþa kapýsýnda.

Kimi sur dibinde, balýkçý meyhanesinde kimi
Sersefil harcadýlar gökyüzünü.
Düþünceli bir sessizlik içinde
Aylak dolaþtýlar yýldýzlarý unutup
Çöktüler sonra telefon kulübesine.
Yolunu kaybetmiþ, kararsýz uçurtma gibi
Ak kâðýtlara kara leke býrakarak

Rüzgâr neden esmesin gönlünce þimdi?
Yaðmur neden yaðmasýn adsýz öyküler üstüne?
Ne düþünecek, ne bir laf edecek vakit var
Býrakýn acýlarýný yýkasýn sular



Sosyal Medyada Paylaşın: