Bu akþam masamdasýn yine ,
ben ve dokunmasýný sevdiðim sözcüklerin...
Sen bilmessin aslýnda , bazý zamanlar
bunu yaptýðýmý...
Çýkartýp yüreðimden dizdiðimi masaya tüm sözlerini ,
gülüþlerini ve sesini...
Daha kolay geliyor belkide yokluðuna katlanmak...
Belkide acým tazeleniyor kimbilir...
Evet , gene masamdasýn bu akþam ,
sevme zamaný tüm kelimelerini ,
cümlelerine þefkatle bakma zamaný...
Nihayetsizliðe salýp gittiðinden beri ben , böyleyim ,
yorgun akþamlarýma katýk ediyorum seni....
Dalýp gitmelerime eþlik ediyorsun bazen ,
bazen de tutamadýðým gözyaþým oluyorsun....
Hissetmemene imkan yok ,biliyorsun halimi aslýnda ,
suçlusun çünki...
Ýnsan her akþam ayný masada aðýrlanýr da bilmez mi ?
Ve hergece hüzzam bir beste gibi dinlendiðini...
Ay bile kýskanýrken seni,
bir sen bilmedin , senli akþamlarýmýn kýymetini ,
bu bekleyiþin hazin nihavendini....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.