Yaya

tatlýca kirli olurdu kýþlarýmýz
okullar çýkmaya yakýn yanýk pembe hüzünlü
yaðmur yolu gözleyen yalnýzlar gibi
pencerelerde gölge ve ses takipleri acý acý
dýþarýnýn soðuðuyla akþam karanlýðý ahbap
kýrmýzý çantalý kývýrcýk saçlý bir çocuk
bölerdi çetrefil burukluðun iç sancýsýný...

minik minik evlerin arasýnda
uyumsuz iki adým yanyana
uðraþýrlarken sevgiyi büyütmeyle
yarý uykulu düþler
masallarla hazýrlanýrlardý
ufuklarý çizilmemiþ bir geleceðe
evler yitik
adýmlar susuk
düþler uykusuz
þimdi masalsýsýz
ufuk çizgisi jilet gibi inerken
ortasýna özlemlerimizin
sevdik
yine seveceðiz...

daha çayýn altýný yakmadan
karamsarlýkla kapanýr korkumun gözleri
yalnýz kapý seslerine bile kabulüm böyle erken
aðaçlý bir yolun ilk ve son yayasýyým
yanýmda hem varsýn hem yoksun
hem ol hem olma
ama hep yaþa...

þimdi pul pul ýþýltýlarýyla sabah
hayatla aramdaki boþluða daha uygun
yokluðunu düþünmeyi sonsuzadek erteliyorum
avuçlarýmdaki kekre ürperiþlerinin
yaþam dokusunun her zerresinde sevgi
þefkatimle yoðurduðum insanlýkta
özgürlüðün ve senin...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: