Ninni
hangi akşam uzansa gecenin beşiğine
duyulmamış ninniler söyleniyordu
uyutmak için anıları bir bir
ipe asılan günlerimin kurumayan yanlarıydı
nemli acılar
haylaz bir çocuğun sapanıyla kırılmış
bütün sokak lambalarının
zifiri karanlık gecelerde
gırtlağımda baştan savma nefes alıştı yaşamak
ön sözü hatalıyken
üstü karalanmış son sözler yazılıyordu
çocuk masallarına iliştirilmiş
ve baykuş gagasında ölü bir kent taşıyordu içimde
kaç sert rüzgarlı mevsim devirdi / bu koca gövde
kaç kara gecenin şakağına silah dayadı
sayamadım içimdeki mezar kemiklerini
öldürdüm ne bildiysem eskiye dair
nerem varsa sana kalan hepsi katil
kara, borana kafa tutan kardelen umuduyla
dokuz doğuran suskunluğun son paragrafında yürek
susuyorum
içimin kekeme çocuk dilinde
deli yelinin getirdiği kavak gölgesinde
ellerimle tutuyorum rüzgarları
ısmarlanan yıldızlar çiziyorum göğün göğsüne
ninnilere gereksiz gecelerim.
s.u
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.