Papatyalar güneþe gülümsüyordu
yirmili seviçler çaðýnda.
Zaman, ucuz ve boldu herþey için.
Umut mevsimi çiçeklendiðinde
denizlere gebeydi rotam
_ki denizler
daha mý maviydi o yýllar
martýlar daha mý beyaz...
Ya aþklar
ah!.. aþklar...
Ayný dalda iki narçiçeðiydik
tek bedende iki kalp.
Ayaklar topraða deðmez,
yaðmur ýslatmazdý.
Baþta deli kavak yeli.
Herþey bitmeye güdümlüydü sanki
Yoksa biz yalaný
biz yalaný çok mu sevmiþtik!..
...
Sönünce kaný ateþleyen iki damla kývýlcým
Yavaþladý arzunun vahþi atlarý.
Her acý ýslýðý gardan ayrýlan trenlerin,
limandan uzakþlan her gemi,
sallanan mediller
umudun gözlerini kapadý bir bir.
Saati durmayan gezegende
ne de hýzlý koþtu yýllar.
Rüzgârýn ýslýðýna kaptýrdýk gençliði.
Ne, gün eksik oldu pencereden
ne, ilkyazda göçememiþ umutlar.
Þimdi dallarý kurumuþ aðaçlarýn
kökleri gevþemiþ topraktan.
Boyun bükmüþ
Koklanmayý bekleþen çiçekler gibi..
þimdi herkes uykusuz,
þimdi herkes aç,
herkes yarým,
herkes sevgisiz.
Gölgemiz ve biz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sabah Kuşları Hiçliğin Aynası Ekmek Kırıntıları biz akşamüstüyüz Ninni Zilan Kadın Dünya Memleket Kedili Şiir Gölgemiz ve Biz Adem'in bir oğlu