ÞÝÝR...
Þimdi terk ediyorum
Dokunamadýðým tüm þehrin IÞIKlarýný
Kar döken mevsimleri
Alnýndan öperken gidiyorum
Beyaz bir zamanýn siyah yanýndaki resimlerini
Çalar saatler sabahý çalmadan
Son kalan yaprak dalýndan düþmeden
Düþmek varmýþ uzaklarýndaki diyarlarýn yollarýna
Kovalamasa anýlar biraz daha beklemek vardý
Son duraðýn ertesi zamanda kalan bir zamanda
Son otobüslerin amansýz kalkýþ telaþý
Ateþ býrakýrken beyaz yüzlü bir mevsime
Seviþmelerden kalan terler sarkýt olurdu
Ten kokusu sinmiþ kanepelerin üstündeki yorganlarda
Derin bir gecenin karanlýðý bürünürken her yere
Ýþsiz kalmýþ sokak þarkýcýlarýna kalýrdý duygular
Bacasýz gemiler uzar giderken bilinmeyene
Rýhtýma tek sahip çýkandý yaðmurda ýslanan umut martýlarý
Ertelenen üþümeleri ýsýtan tek þeydi belki de eskiler
Kar suyundaki çaylarýn çaydanlýðýndaki sýcaklýðý
Çifte kavruk bir aþkýn resmi çizilirken kýyýlara
Sulu sepkendi her þey yaðarken gök
Çalgýcýlarýn dilinde bir zamanlarýn þarkýsý
Sokaklar çok ýslak
Ve kaldýrýmlar alabildiðine küskünce bir geceydi
Bileti kesilmiþ yalnýzlýðýn melodileri rüzgarýn ýslýðýna karýþtý
Çýrpýnýrken limandaki tuzlu su
Yosun kokan bir anýn saatiydi
Her þey gitme vakti çalýyordu kalmalarýn naçarlýðýnda
Þimdi terk ediyorum
Dokunamadýðým tüm þehrin IÞIKlarýný
Kar döken mevsimleri
Alnýndan öperken gidiyorum
Þimdilik hoþça kal…
“kim bilir belki de bir þiirle yeþerirsin bahar habercisi düþlerimde…Ama yine de hoþça kal hep..Giderken ben baþka bir þehre…Karanlýk bir hiçti..içerken kokunu gizlice…”