An Gelir

An gelip çattýðýnda kaþlarýný zaman
En sevdiðim ey sevgili
Seni çaðýracak bir ses ver bana
Kim bilir veda hangi meselde düþer
Þebnem gülün yanaðýna


Yýllar sürgünü dünya
Parelensin göðüs kafesin
Bir ürperti yolculuðunda
Sýratýn geçit vermediði özü siyah kýzýlý
Tufan gününde Nuh’a emanet ettim
Saflýða hükmeden nefsimde saklý
Sonu yýrtýk ömrün pürüssüz akþamý



An gelir
Destan yazar katip ellerim
Sözün kapýsýna doðru yürür duru yüreðimden
Ýçimde saklanan fakir bir denizdir oysa
Taþýnmaz yüzümün kývrýmlarýna mehtabý
Umudu içinde saklayan yarýnlar gibi
Menzile eriþmek ne mümkün
Hele bir de
Bitmeyecekmiþ gibi görünse de
Ömür
Dala takýlý kalan eylül budaðýnda büyür
Rüzgarýn asil hýçkýrýðý


Farkettin mi bir tanem
Deðiþik mevsimlerin hýrçýnlýðýnda
Ýkimiz de ayný aðacýn meyvesiyiz



An gelir
Takýlýr geçmiþe aný kutsarým
Gözyaþý bile kurur
Ve hatta gözümüze deðen ýþýk yok olur
Karanlýðý getiren kanatlardýr hepsi
Daðýn tepesine yakýn


Tenleri yaðmurdandýr mavi kuþlarýn


En sevdiðim ey sevgili
Demem o ki
Herkes bilir kaderin neden kýlýç çekmediðini
Umudun göðe eriþme telaþý bu
Bir vadinin en derin yerinden
Meçhule doðru yol almasý gibi...





Sosyal Medyada Paylaşın: