Kal Diyemedim Gölgene

Her gözlerine bakýþýmda
Ya ben yoktum yâda sen gitmiþtin
Þimdi hangi gözlere baksam sen varsýn
Oysa sana gelmeye korkak adýmlarým
Ya yine gidersen
Aslýnda daðlarda doðmuþum
Hem de bir sarý sonbaharda
Sonra Çukurova buyur etti beni baðrýna
Ve þimdi kahpe Ýstanbul’ un
Hayýrsýz girdaplarýnda boðuluyorum
Can suyun gözlerinden akmalý topraðýma
Nefesin ýlgýt ýlgýt dokunmalý yapraðýma
Her dem baþým dik dallarým salkým söðütse
Akan suyunda can bulmalý bedenim
Sokak taþý altýndayým bastýðýn yerin
Ve çakýl taþlarýný ayýklayýp þiirde gömülüyüm
Gökyüzüne hasretim ama nefessizce
Gün batýmý gözlerini görmeye çabalarým hala
Dört bir yaným cehennem olsa ateþinle yanmaktan
Erisem de yaktýðýn mum misali aþkýndan
Resimlerini bir bir öpüp kokluyorum hala
Yollarým nereye çýkar bilmem ama
Aþkýmýn sende çakýþtýðý gün gibi aþikâr deli sevdam
Mevsimlere peþkeþim Ay’lara hasret
Yaþýmý tadamadým mý nedir
Unutkandým yine sendeki sevgilere
Alýþamadým gitmelerine
Kal diyemedim gölgene bende

Sosyal Medyada Paylaşın: