[ kalin ]Zamanýn insafýna býraktýk umutlarýmýzý,
Hasreti ilmek ilmek iþleyen,
Acýlarýna katlandýk.
Bazen karanlýgýn da ýþýk aradýk durduk,
Bazende baharýn da yaþadýk hazaný.
Hep rüyalardan medet umduk,
Kimi zaman ters fincanýn telvesin bulduk.
Sonra farketmeden aglarýna takýldýk,
Hayat denen köhne sandalýn.
Zaman zaman dalýnda sallandýk,
Kurumuþ titrek bir yaprak gibi.
Bazende hasrete galip geldik,
Aþtýk aþýlmaz denen daglarý.
Adýna sevda denen yaþam defterini,
Kaldýrýp tozlu raflarda sakladýk.
Yada tüm acýlarý kader bilip,
Sapladýk gögsümüze paslý hançeri.
M.Ataç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.