Uykumu uyuttum ,
yalnýz kalabildim nihayet…
Haydi otur karþýma,
dokun tuþlara,
mavi harfli seviþmeler sunalým birbirimize…
Büyük harfli umudlara bel baðladým ben,
tutunarak küçük boyutlu harflerime…
Ama senden bir cevap yok gene…
Gene herþeyden habersiz,
uyuyorsun galiba!
Kelimelerim,
kendi harflerini kemirmekte;
kendi kendime mi seviþiyorum, ne?..
Kelimelerimin tüm harfleri tükeniyor.
Susuyorum ebediyen.
Ama sanma ki, sana sevdam bitecek;
bundan böyle tek mýsra yazmasam da,
bil ki seni, þiirler kadar seviyorum…