Yastığın Altında Kalan Şehir

Yastýðýn Altýnda Kalan Þehir



Bulutlar tanrýnýn yastýðý ise, benim kalbim hangi meleðin tokasý ki sana armaðan ettim bir gece yarýsý,
soramam hâlâ bunu.
soyundu bedeninden karanlýðýn elmas gözleri, siyah bir pençeyle yere yýðýlan,
ortasýnda duran bir mumun busesiyle yarýldý ýstavroz çýkartan korkusu.
baykuþun anýlar ardýna gizlediði topraðýnda kin artýklarýyla ziyafet ettiði
mor saçlý bir meleðin elleri, kýrýk boynu ve kýrýk kalbim vardý sofrada
tuzluk her zamanki yerinde bir tenin duru kýsýmlarýnda.
hayat her zamanki gibi ölümün eþsiz koynunda,
zorlayýcý bir görevle tebessüm ettiren
o ay dövmeli dudaklarýn, þikâyet etti fýrtýnada kalan gemilerin cüzzamlý hastalýðýný.
trenlerin önlerine geçip el de salladým,
tükürdüm dünün aðýza alýnmayacak yalanlarýný, bana saplý kalmýþ günahlarýný
ve aciz bir nefes çekip çiçeklerden, bütün çocuklarýn kanlý odalarýna yapýþtýrdým kirli umutlarý.


susuzluða bulanmýþ bir deniz görüyorum kendimi,
artýk coðrafyamýn istikbâliyle oynamakta yýldýzlarýn çehreleri. ayný yönü gösteriyoruz
ayný yöne koþuyoruz bir atýn çift kanatlý gösterisinde, daðýnýk yolculukta.
çamura bulanmýþ bütün oyuncaklarý peygamberlerin.
papatya yetiþtirdim omuzlarýnda, gözyaþlarýmla suladým inkâr edemezsin.
sadece sesini taklit ettim, ihbar edemezsin kimliksiz ruhlara.
özgürlüðüne doymamýþ bir gökyüzü gibi narin ellerin vardý. suçun vardý.
suça ortak ol sev beni, yalnýz yaðmur kadardýn o yüzden. yalpalanmýþ bir yangýný
nefesiyle üfleyerek rüzgâr adýný aldýn bu sonbaharda.
kýrýcý bir cam kemanýn çýnlayan dudaklarýnda çekiliyordu yay
ve süslü bir çerçeve içerisinde duruyordu huzur, çekine çekine
utana sýkýla fýsýldadým sana güllü bir düðünü. iki elma yarýsýna benzeyen yanaklarýndan
çekip bir yýldýzý aþaðý býrakýrken seslendim sana doðru.
ey hayat! bir kelimenin anlamýný öðreten o gizli bilgin
düþlerin arasýndan seçilip sýyrýlan bir pastel boyasýydý ressamýn.
karanlýða çalan beyazla, siyaha vuran lacivertle yan yana
yaðmurun çýplak bedeninde içilen sigaranýn izlerini,
aðlarken buðulu pencerelere býrakýlan son nefesin masalýný anlattým çocuklara.


Uaral dinletilmiþ sepya mutluluklarýn dram sahnelerinde
boðularak terk edilen gemici hüznüyle yattýðýn yataða
ayný hayatýn farklý ölümlerinde biriken kirli aný tozlarýnda karýþtým aklýna.
sivri býçaklarýn isimlerini birbirine armaðan ettiði kör noktalarda
duvara çivilenmiþ yýllanmýþ bir kelebeðin görüntüsü
masamda bilekleri kesilmiþ bir sebep vardý. aldýn ve onu gittin.


Bulutlar tanrýnýn yastýðý ise, benim kalbim hangi meleðin tokasý ki sana armaðan ettim bir gece yarýsý,
bunu hâlâ öðrenemedim.




Payanda
Sosyal Medyada Paylaşın: