Gidenler gitti, Maziden anýlarý aldý da gitti. Dönmesin bir daha, Gelmesin yanýma, Gözlerini gözlerime dikti de gitti..
Tebessüm etmeden, Bakarken bana tepeden. Rüyalara dalýp ta aðladým içten, Kýrýk dökük bir hayatým varken, Onu da aldý da gitti..
Elini tuttuðumda, Gözüne baktýðýmda, Ne kadar mutluysam. Þimdi o kadar hüzün. O kadar kýrgýn, O kadar mahzun, Yaþlý gözlerimdeki umudu aldý da gitti.
Sensizliði soluyorum, Nefessizliðime inat. Ayrýlýklar neden diye soruyorum, Bu nasýl hayat. Meðerse dogmalar, Ahrete açýlan kanat. Bir anda iki kanatý çýrpýpta gitti..
Ayrýlýðýn aðrýma gitmedi de, Vefasýzlýðýn yedi, bitirdi. Bir kâðýt, bir kalem birde? ? Birde gözyaþým, gözyaþýmý sildi. Kendimi avutan bir tek kalemdi, Kalemi tam ortasýndan kýrdý da gitti
Gitti de gitti
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jale Keskin (Karadurmuş) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.