Bir ölünün çaresizliðine afallýyordum! mezarýnda dirilmek gibiydi boðazýma deðin hissetmiþtim korkusunu nefes alamamak ve baðlý olmak! sesin duyulmayan yaný, týpký bir karabasan gibi çullanmýþtý üzerime... Þimdi ölmek kolay gelmiyordu eskisi gibi günlerce cançekiþen bir ruhun, çürüyen etlerin ve titreyen bedenin...
Þimdi ölmek gelmiyordu içimden! ay ýþýðýnda leylaklarý saymalýydým bir mýsradan bir þarkýya sekerek þimdi anlatmalýydým sýrrýný küreklerin. Manolya kokusunda inciler dizerek balýkçýlarýn oltasýnda titreyen bir luferin ya da bir mezgitin sofradaki tadýný kusarak bir ölünün tadý! bense kelebekleri uçarken yakalamalýydým bir karýncanýn yükünü çalmadan bir kuþu avlamadan avcumda saklayýp
Yaþamak istiyordum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.