Kötülük nedir bilmez, kanatsýz melek sanki Temiz kalpli, þefkatli, rânâ yüzlü sevdiðim. Benzerin az bulunur, öyle alýmlýsýn ki Kýyaslamam kimseyle, bulut gözlü sevdiðim.
Duygu yüklü sesini, öyle güzel kýsar ki Küsmesi de çok farklý, öyle nazlý küser ki Sevdâ yüklü yüreðe, öyle bir taþ basar ki Duruþu çok vakarlý, güzel pozlu sevdiðim.
Ömrümün hazan vakti, gönül cânâný buldu Sevgiye muhtaç kalbim, duygu seliyle doldu Beklenmedik bir anda, ne hâller hâsýl oldu Gönül coþtu pürneþe, sazlý cazlý sevdiðim.
Kalbi çelik kafeste, usandýrýr âþýðý Destur vermez kimseye, kapalýdýr eþiði Herkese güneþ gibi, yansýr onun ýþýðý Ýffet, erdem timsâli, temiz özlü sevdiðim.
Herkes için geçerli; ya baladýr, ededir Daha sonra yaþlanýr, ya ninedir, dededir O öyle bir insan ki, her konuda zirvedir Metânetli… Sabýrlý… Doðru sözlü… Sevdiðim…
29/11/’12 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.