Biziz

biziz güneþin kalbinden ýþýk çalan
dünyanýn nabzýný ölçen ve yaþatan

su kendi gölgesinde ýslanýrken
aðaç kendi kabuðunu soyuyordu
maddesiz ve eþyasýz salýnýrken semada
uçmak istercesine büyüyordu göz bebekleri


annesiz ve babasýz olan biziz iþte
yer çekimine tabi olmayan
yanardaðlarýn alevinde küllendiren ciðerlerimizi biziz
sarýp sarmalanmak isteyen
kendimize eðilip
damarlarýmýzdan öz suyumuzu içen biziz

nasýl bir berraklýk kuþatýyor canýmý
beyazlýk gýcýrdatýyor diþleri
öyle bir beyazlýkki iliklerin bile erir onda
bizi yine bize baðýþlayan o kutsal görev biziz iþte
alevi alevle söndüren
suyu suyla alevlendiren biziz

mekan zamaný doðuruyor
zaman mekaný

bir derviþ güneþe salýnmýþ bekliyor
kepaze bir gece var bekleyen bizi
yankýlanmakta bir ses

’her yok oluþ bir var oluþtur’ diye

ne yok olmak ne de var
bize göre deðil bu ikilem
biz acýnýn çocuklarý
her dem özlemekteyiz sonsuz bir arafý

þimdi daha gün olmadan gece tüm varlýðýyla üzerimize çullanýyor
o gecenin ayýbý diyerek bir fiskede vuran gecenin suratýna biziz

ben kendimden çýkýp kendimi baþkalarýnda aramalýyým
düþ yetmiyor beni benden almaya
düþlediklerini görmek yetmiyor
uçurtmalar yetmiyor beni özgür kýlmaya
topraðýn baðrýnda açan bir gül yetmiyor
yetmiyor suyun berraklýðý
kaldýrýmlarýn sessiz çýðlýðý yetmiyor
ve yitiyor en sahici raconlarý gecenin
geriye kalan bir avuç sessiz beden, gölge ve ateþ

koku
kadýn
ve secde yetmiyor

ve iþte açýlýyor ruhum
açýlýp þekilleniyor
þekil doðmamýþ bir cenine benziyor
sonsuzca rahmini arayan

gerçek hiç olmadýðý kadar gerçek...

yetmiyor bana artýk bir rapsodiyi yönetmek
ne nefes almak yetiyor artýk
ne de aristokrat bir sessizlik
devþirme güzellik güzellikmidir?
ya da baþtan çatlatýlmýþ bir felsefe sorusu
cevabý olmayan
yolu baþtan çýkmaz...

kendine sarkan
korkan
acýlarla imlenen
aðýr hayalleri kaldýramayýp
hayallerinin kanatlarýyla kanatlanan
biziz
biziz köklerini arayan...


Sosyal Medyada Paylaşın: