KAN DÜŞTÜ KARA

Ay tuttu beni,
ona uydum.
Yaktým ateþi düþ gününde,
atladým üzerinden yalýmlara yalanarak.
Kývýlcýmlandýðýmý sanarak düþten bir köþk kurdum kendime.
Esti akþam yeli,
hayallerime deðdi etekleri.
Yýkýldý binbir düþle kurduðum köþküm.
Sövdüm rüzgârýn küçük kýzýna.
Daða kaldýrdým sürtüðü.
Ayaklandý sülalesi.

Ay aklandý,
bana kesildi ceza.
Fýrtýna çevirdi önümü.
Sýrtýmdan vurdu dolu.
Þimþeklerle kýrbaçlandým.
Yýldýrýmlardan yýldý kalbim.
Yaðmalandým yaðmurla,
sel koptu gönül daðýmdan.
Keskin ayaz bitirdi iþimi.
Kan düþtü kara.
Karýþtý hava.

Karýþtým karmaþaya.
Yýkýldý dirlik.
Deðiþti iklimim.
Avuçlarýmda yandý su.
Soldu çiçekler âlemi.
Bulandý yýkandýðým nehir.
Savaþ falan bahane,
benim yüzümden bozuldu sihir.

Bozuldu göðsümdeki saat;
ne vurdu ne de durdu.
Yýðýldý dakikalar
Ýrinlendi yaralarým.
Ýmlendim.
Emildi caným.
Toprak gibiyim,
içimde bin ceset var.

Ýçimde bir set var.
Geçemiyorum sabahýn sýnýrýný.
Dað yolunda kuruyan bir aðacým sanki,
yanýyor köküm kuru toprakta.
Düþlerim dökülüyor dibime.
Yollarda çürüyor gözlerim.
Hani uyandýrmasa dallarýma konan birkaç kýrlangýç,
durmasa yanýmda bu yolun yolcularý bir sigara içimlik,
çoktan ölmüþtüm uykumda.

Oysa düþlerim Agora’da satýlmalýydý.
Athena’nýn aðacýndan toplanmalýydý gözlerim.
Hainin boðazýnda olmalýydý ellerim.-partizanca-
Ve sürgünde can verenlerin rüyalarýný görmeliydim uykumda.

Meselâ,
dokuz yüz altmýþ üç ortasýnda,
haziran baþýnda nasýldý Moskova;
havalandý mý dört bucaða diþi kuþlar,
Volga kaç saat durdu,
uykusunda aðladý mý ’minnacýk’ bir kadýn?
Ya da Anadolu uçurumlarýndan kalkan keklik,
Fransa’nýn kalbine konduðunda Paris nasýldý o gün;
sisli miydi,
yaðmurlu muydu hava?
Ölmezler Mezarlýðý’nda açýlýnca döþeði üzgün müydü sürgün demokrat?
Yoksa dünyanýn her yerinde ayný mý toprak?

ö.n.


Sosyal Medyada Paylaşın: