“ …sonunda herkes yalnýz kalýr. ”
Meþa Selimoviç
I/
Vet tûr
ziyan içindeyim
dahi -sin
hatta -yiz
ah Amur
rüyalarýma giren kadýný al benden
vakt-i dem þimdi
mor yaðmurlarýn vâveylâsý süzülüyor pencereden
bir türkmen kýzýnýn kara gözlerinde düþüyorsun aklýma
sokak baþlarýný tutmuþ Tâlût’un ordusu
zaman kanýyor
ve ben seni düþlüyorum kadýn
anlýyor musun
üç vakte kadar demiþti
allý ketum çingene
kuytularda boynu vurulasý üçlerden ne kumarlar oynadým
ne saltanatlar kurdum
þu ara
þuarâ yasta
þuarâda þekvâ
II/
Vel asr
Ali’nin Ayþe’sini aradým satýr aralarýnda
sonra þiirler savurdum meçhule
beyaz mintan giydim bu sebepten
bir hayal musallat oldu
mâsumâne bakýþlarý týpký sen
görünce heyecanlandým biliyor musun
unutamamýþlýk buðusu sardý ciðerlerimi
tesâdüfle tevâfukun farkýný idrak edememiþ bedbaht gibiyim
metroda suskun düþler kuruyor
lanetli gülücükler daðýtýyorum
insanlar inanýyor bu saçmalýða
bir siyâhînin özgürlük ümidiydi gözlerin
g/özledim uzunca bir vakit seni
b/akmak gözlerine ölümdü
ve ben bu b/ölümde yittim
anlýyor musun
bir halttan anladýðýn yok
osiria güllerime mâtem düþtü
ilâhî bir tokat aþkediliyor yüzüme
kendime geliyorum
ahlarýný bana býrak
kebîrelerini de
seni ve asil güzelliðine katýk gururunu A’raf’ta bekliyor olacaðým
meyyit
...
? /
on-onbir/
ikibinoniki/
kiev
Deðerli Seçki Kurulu’na, Erkam Temir’e, Doðan Bilge’ye ve dinleme/okuma nezâketini gösterenlere ayrý ayrý teþekkürlerimle...