Bu akşam,

Bu akþam,
Yüreðime kuruyorum,demir parmaklýklarý,
Düþünüyorum,
Göz pýnarlarý kuruyan bir hayata,
Nasýl anlatýrsýn,hüzünleri.

Susuzluðum var,
Suyu,
Topraðýn derinlerinden çekiyorum,
Ve,
Sadece özünü içiyorum.

Dönüp,aynaya baktýðýmda,
Anlýyorum,yaþayan ben deðilmiþim.
Ne aþklar,ne de güzel hatýralar,
Avutmuyor,
Bu akþam yalnýzlýðýmý.

Benliðimi çürüten sorular,
Nedense,bu ihtiyar akþamlarda,daha da aðýr,
Keskin olacak bu sefer acýsý,
Yitirilmiþ her günün.

Olgunluðu diþ gösteriyor,artýk,
Ruhumun zayýf yanlarýnýn,
Oysa,ben zayýf yanlarýyla,yaþamýþtým,
Hayatýn gerçek anlamýný.

Gidiyorum,þimdi,
Umutlarýn yaþandýðý diyarlara,
Geçmiþin yaralý izlerine, sahip çýkmasý,için,
Hatýralarý býrakýyorum,
Ýçerisinde ben olmayan.


Sosyal Medyada Paylaşın: