Sonbahar gülünü bilir misin ?
Geç kalmýþlýðýn hüznü öylesine derindir ki ,
hep taþýdýðý bir yüktür gövdesinde,
açtýðý o kýsacýk dönemde...
Güneþin üvey evladýdýr sanki,
kendinden esirgenen ýþýðý bekler durur ,
sesini çýkartamaz ki...
Baðrýnda topraðýn gözyaþýný bile bile ,açar.
Rüzgârýn acmasýzlýðýndan korkarak ,
yüreði aðzýnda ,öylece bekler sabahý...
Dokunulmazlýðýnýn farkýndadýr ,
bir esintiyle nasýl daðýlacaðýnýn ,
ve kokusunun olmadýðýnýn...
Kimbilir mevsiminde açaydý ne baharlar sevecekti onu,
ne güneþler kýskanacaktý kokusunu verdiði geceyi....
Kimsenin günahý yok ki bu iþte ,
zamansýz açýþýnýn boyundurluðu ,boynundaki ,
kim çeker acýsýný kendinden baþka....
Solma hakkýnýn bile elinden alýndýðý ,
mevsime açmýþtýr çünki ,
yapacak biþey yok...
Deli bir rüzgârýn avuçlarýnda ,
savrulup gitmeyi beklemektir ,
ne yazýk ki kaderi......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.