Þu an, deniz kenarýndayým,
yanýmda, dünyanýn en güzel kadýný,
ufuktaki gurup’ a bakýyoruz,
elini tutuyorum ama, o sessiz umursamýyor,
konuþmuyor, suskun,
gözleri, ufka karþý bakýyor pür dikkat,
hep sessiz ve de dalgýn.
Anlayamýyorum,
bir fýrtýna kopacak sanýyorum,
bu derin sessizliðin arkasýndan,
bir denize, bir ona bakýyorum,
kopmuyor,o fýrtýna,
o da ben de,hala susuyoruz,
konuþmak yok.
Gurup ’ýn ýþýnlarý vuruyor gözlerimize,
ýþýnlar, gözümüzü alýyor,
o bana dönüyor,yüzünü sonra,
seviniyorum, bir þeyler diyecek diye,
ama o yine söylemiyor,
yine o, sessiz.
anlamýyordum,
kýrk yýllýk can yoldaþýmdý oysa.
Neden, konuþmaz neden bir þeyler söylemez,
neden yüzlerinde, hüzün ve acý var,
konuþmuyor ki, bilsem.
gümüþi renkliydi, oynak yakamozlar
ufkun gurup’ n iz ettiði, çizgi, çizgi gölgeleri görüyordum,
yüzlerinde, sadece,
eski gülümseyiþleri, eski sevdayý hatýrlýyordum,
ama o duyarsýzdý, hiç iz yoktu eskiden,
yüzüne baktým, siyah beyaz fotoðraflara,
bakar gibi,
solgun,ve de sararmýþtý,
ama, o hala güzeldi,
eskiden dünya güzeli olduðu gibi,
unutmuþ meðer o,aþkým dediðimi.
bana döndü,
usanmýþ sandým, sessizlikten,
hoþ geldin, ey uzaklardaki sevgili,
bekledim, cevap verip konuþmasýný,
kýzýl güneþin ýþýnlarý, yansýmýþtý yüzlerine,
bana baktý,
donuk gözleri, kýzýl mavi olmuþ,
mavisi denizden, kýzýlý almýþ güneþten,
saçlarý aslýnda kýzýldý, þimdi sarý olmuþ,
gurup izlerinden.
El attým, kýzýl saçlarýna
meltem tarýmar edip, daðýtmýþ güneþin boyadýðý saçlarý,
yavaþça tuttum, dökülüverdi yere o kýzýl saçlar birden,
baktým, sonra yalvardým,
haydi bir þeyler söyle, dök derdini ne olur,
konuþ, bir þeyler söyle,
paylaþ derdini benimle eskisi gibi,
cevap yok, yine hep sessiz.
bir ara,donuk gözlerinden yaþ aktýðýný sandým,
mendil çýkarýp, uzandým silmek için,
elim boþlukta kalakaldý.
bir ses iþittim, sevindim ses onun sesiydi,
konuþacak, sandým,
sonra tekrar sessizlik,
ve yine konuþan yok.
Eskiden,
yüzüne bakmaya, kýyamýyordum oysa,
onu, o kadar çok sevmiþtim,
hala da, seviyorum o bir þey demese de,
konuþmasa da.
oysa, yýllar geçmiþti aradan,
saçlarým, aðarmýþtý,
yine de ateþim yanardý, o vardý yüreðimde,
ama konuþmuyor konuþmamakta ýsrarlýydý,
sormuyorum artýk, neden diye,
çünkü cevap yoktu.
içim hala sevda dolu,
elini tutmak istiyorum, uzanýyorum o yok oldu,
kayboldu denizin derinliklerine dalýp,
deniz kýzý gibi,
fakat çevrem
sessiz ölüm kokuyordu,
gözlerimde yaþ,
ben de sustum.
a.yüksel þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.