Bir cümle baþladýk her yaþantýya. Ya yarýda kaldýk yada bitti. Ya da biz bittik. Sonunda hüzün ya da mutluluk.
Nasýlsýn kelmesi bir anlamsýz. Bir o kadar manasýz oldu. Herkes yanýmýzda gibi Yalnýzýz yine. Boþluk içinde gidiyoruz. Neden kimsenn yüzüne bakmýyoruz. Neden özledðimizi sevgimizi gizliyoruz. Neden cansýzlýk içindeyiz. Bu sorularýn cevabýda neden oldu. Cümleler dökülüyor sorun varmýþ gibi. Sorun da yok sadece þikayet. Boþuz yani Karýn tokluðu. Kendimizi bile artýk anlamýyoruz. Tek tek unutyoruz her þeyi. Unutklarýmýzýda özlüyoruz tek tek. Ne saçma oldu demi. Senin gibi benim gibi. Tut þu ipin ucunu Sana göstereyim yaþantýyý nerde býraktýðýný .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakup2525 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.