KARDAN ADAM

Utanma dön çehreni
Bahara küsüþümün yýldönümü
Hazan da bitti
Mevsim karakýþa gebe
Güneþ cýlýz
Sert poyrazlar yýkýmda yine.
Kardan adamlar yaratmýþsýn
Kömür karasý gözlerinde yitmiþlik
Ateþ topu salýnmýþ yüreðine,
Ýçten içe tüketen
Maskarasý çocuklarýn üþüyen ellerinde
Boynunda hasretin kemendi
Baða gerek yok baðlandýðýndan öte
Bir cadýnýn gölgesi düþüyor tenine
Yarattýðý kýyýmý süpürmüþ sýkýþtýrýyor
Göðsündeki kafese
Gülümsüyor son kez bal köpüðü gözlerine
Bakakalýyor hüzünle geçmiþine
Hazýrdýr tanla gelen hüzne
Hazýrdýr þafaðýn sunduðu renge
El pençe divanda doðan güne
Hazýrdýr yazýlan kadere
Utanma dön çehreni dön bak son kez eserine
Resimle..
Her karede bir yýkým izi,
Kara çalýnmýþ beyaz teninde
Camdan bakan minik bir yürek sorar ebe-beyin(e)
Erimiþ anne.. kardan adamýn suçu ne
Sessizlikte çýðlýktýr dönen geriye
O vefasýz bir yarenden yare son hediye…





Can Cezayir Aydemir

Sosyal Medyada Paylaşın: