Bir Ömrü Kaldı Ceplerimde

hasta akþamlarda korkardým ay ýþýðýndan
arardým annemi ateþler içinde buz gibi bir bardak su
alnýma mý dokunur ellerin anne yoksa yalnýzlýðýn gölgesi mi
dalga kýranlarým yok artýk denizlerim hýrçýn hayalsiz donuk
hiçbirþeye aðlamam annemin kýrýk sesini duyduðumu saymazsam
týnmam ölümden geride þiirlerim yoksulluðumla zengin öykülü
yalanlarýmý bitirdim çocukluðumda bulutsa bulut gülüþse gülüþ
son yýllarýmý sadece seni düþünmekle geçirdim
ekmeði ve suyu býraktým ellerimden öncelik sýramdýn
yakýn deðilim hiçbirþeye sýnamadým kendimi uzaklýðýnla hiçbir zaman
sütbeyaz temmuz akþamlarýnda kömür karasý düþlere daldým seni düþünmek için
raký içtim aðladým durup dururken
ilk defa dinledim sezen aksu’yu küçüðüm þarkýsýný
kimseyi bulamadým ayrýlýk filmleri izledim
seni koydum hep kadýn kahramanýn yerine
bense dünya yýkýlsa haklý gözüyaþlý romantik oðlan havalarýnda

hayýflanýr gibi þimdi aðaçlar
yaðmurlarýmý biriktiremedim
harcadým bol keseden neyim varsa
bir ömrüm kaldý ceplerimde


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: