sývalarý dökülüyor her gün sensizliðin kerpiç kesiði gözlerimin mavi surlarýndan ve taþ sektiriyor uzaklar mutluluk rýhtýmýna yaðmur olup bozkýr ormanlarýna düþen bir damla sen...!
dinle! mezar kilidini kýrdýðým adam -cennetin ateþinde yak beni-
uzanýp yýrtýk paçasýndan geçmiþin servi aðacý suladým kendi mezar taþýmda gam çukuruna gömüp çýplak matemi yüreðini mahzen kazdým gözlerinden iki kürek toprak at göm beni
güz sancýsýnda tabiat ana yapraðý titrer ömrün kurumuþ kollarý parmaklarý üstünde yürüyen zamanýn -asi taylarýyýz biz- kordon baðýma dolanan sevgin toprak altý seviþlerinde birleþti köklerimiz