ÇÖLLERDEYİM

Düþmüþüm birkere susuz çöllere
Böylesine kor ateþlerde yanarken
Bir damla su verenim bile olmadý

Eller mutluluktan gülüp oynarken
Coþkun ýrmak gibi dolup taþerken
Ben ise bahada serap görüyorum

Ýçimde yýllardýr söndüremediðim
Yangýnlarým almýþ baþýný gidiyor
Ben su içtikçe dahada yanýyorlar

Patlayan yanar daðlar gibi sanki
Ýçimde durmadan yanýp kül olan
Bu derin,mana dolu,duygularým

Ýçimdeki ruhum dolup taþerken
Bedenim kendi içine sýðmazken
Dünya bile gözüme dar gelirken

Ben asla yüreklere bile sýðmam
Nasýl yanarsa yansýn yangýnlar
Ben hiç bir ateþlere har olmam

Yanan ateþ aþk ateþi olmalýdýr
Yoksa ateþ tat verirmi ruhlara
Bu bizdeki ilahi aþklar olmasa

Hangi aþklar yerini bulabilirler
Kaybolmuþluklarýnýn ötesinde
Þeytanlaþmýþ bir akýl küpüyle.

Ufuk GÜNEY


Sosyal Medyada Paylaşın: