Hemi kavun yedim hemi kelekten
Ne acýlar çektim ben bu felekten
Süzüm süzüm kaným candan süzeler
Bir tek gülüm geçmez hiçbir elekten
Yolda gül dalýna mendil baðladým
Bülbüle dil oldum gönül daðladým
Daðlardan aþaðý derin çaðladým
Pýnarlar gül aktý her bir oluktan
Sesini sesime sular ekledi
Yýllar var ki sinem seni bekledi
Alem düþeþ ister dil hepyek dedi
Umarým yok baþka hiçbir dilekten
Sana ’Güle güle!’ bile demedim
Senden baþkasýný hiç dilemedim
Hep gönlüme yazdým hiç silemedim
Keseyim elimi gayri bilekten
Bolkar baþýn duman halin mi yaman
Aþkýn iflâh etmez oy aman aman
Karac’oðlan gibi yâr zaman zaman
Düþerim daðlara yoldan yolaktan
Bolkar’ýn yollarý sarptýr geçilmez
Güllük’ten farký yok gülü seçilmez
Serden geçilse de gülden geçilmez
Kimi külden geçer kimi Külek’ten
Yâr yüzünde böyle aþk görülmedi
Yedi kat göklerde köþk kurulmadý
Coþtu sevda seli hiç durulmadý
Kimi dilden sever kimi yürekten
Aþk ise derinden izler býrakýr
Sanki ciðerime közler býrakýr
Her seher vaktinde bir bülbül þakýr
Diner mi hiç sesin gülüm kulaktan?
Dala kuþlar konar seni anarým
Çývýldaþýr öter içten yanarým
Estikçe sevdalý yele kanarým
Gelmiyor selâmýn hiçbir ulaktan
Aktaþ aþkta güneþ ile yarýþtýn
Estikçe yellerin küle karýþtýn
Küstürdün gönlünü yine barýþtýn
Yoksa kesilirdi dirim soluktan...
Þaban AKTAÞ
25.11.2012