Þüþnazdan bir yel eser, Savurur yapraðýmý. Güneþ vurmuþ kurutmuþ bedenimi, Topraðýmý. Ben sana, Birde harputa hasret. Kýþlarý zalimdir yarimin, Nedendir bu nazý bilinmez. Yel estikçe kale’den heykelden, Yarin hayali benden gitmez. Þimdi ben bir sana hasret, Birde harputa. Kalk anam kalk bacým, Kalkta bir taze ekmek yap. Çay koy ateþe, Demi tavýnda olsun. Çýkmýþým kaleye sarmýþým siðara, Býrak feryat figan olsun. Bir sana, Birde harputa hasret. Ýsot at ateþe et kebap, O zalime deyin almasýn murad. Gün gelir de ölürsem hasretten, Gömün harput’a eyleyin sevap. Þimdi ben sana hasret, Birde harput’a.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.