gün aymadan ne geceler sardýlar koynuma
el fenerleriyle oyalanýrken gençliðim
ne güneþler batýyordu ufkumda
uyumayan yoktur üstadým
unutma
UYUYAMAYAN vardýr gece sabaha yaklaþýnca
ve hatýrla ki
bir sabah apansýzýn doðarken güneþ
onlar da ’gün aydýn’ demiþlerdi hayata