Üstad Necip Fazıl'a
Bir çile ki kimsede yok benzeri,
Düþün, beyin zarýn patlarcasýna.
Üstüne atmýþlar göðü ve yeri,
Gövdeni ikiye katlarcasýna!
Yokluk, varýn baþlangýcýdýr sende,
Varlýk, yeryüzünde zaten yalandý.
Bir kuru baþ uðultusu ensende,
Fikir çilesinden sana kalandý.
Sen ki gecelerin yalnýz adamý,
Kaldýrýmlarýn ise öz çocuðu...
Düþünceler hayatýnýn anlamý,
Alnýnda çizgiler nazar boncuðu!
Cinnet, þüphe, korku senin eserin,
Gülüþünde bile acý bir hüzün.
Baþýndan eksik olmazdý kederin,
Ne gecen belliydi ne de gündüzün.
Gittin ya, kapandý yollar geriye!
Ne tuzum kaldý benim ne de tadým.
Senden kalanlarý hep ileriye,
Sýrtýmda taþýyacaðým Üstad’ým! ..
12.04.2005
Mustafa Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.