biz aþký yazarak deðil, yaþayarak öðrendik..
Mevsim sonbahar
Keskin bir yosun kokusu var havada
-genzim yanýyor-
Baharýn yeþilini arýyor gözlerim
Bozulmuþ bahçelere
Sararmýþ yapraklara bakýnca içim acýyor
Güllerin yaseminlerin kokusunu
Birde senin karanfil kokunu özledim
Beni sevmeni özledim
Yýllar sonra ýssýz bir koyda
Mavinin en uç noktasýnda ellerimizin birleþmesi
Ýhtimaller dahilinde bile deðilken þimdi
Gözlerinde denizi seyrediyorum
Mevsim yine sonbahar
Hava soðuk yaðmur yaðýyor ýslanýyoruz kimin umrunda
Martýlar bile býraktýðýmýz yerde bekliyor sanki
Ürkek, ýslak bir garip bakýyorlar
Gözyaþlarýmýz birbirine karýþýrken
Bu kez martýlarýn komik hallerine gülemiyoruz
Nefeslerimizle birbirimizi ýsýtmaya çalýþýrken söz veriyoruz
Ellerimizi bir daha býrakmayacaðýz
Ayrýlýðýn diyetini peþin ödedik biz yýllar önce
Ýzin vermeyeceðiz bizi ayýrmak isteyen kadere
Ayrýlýk yok
-bu sefer olmaz-
Sen vav olacaksýn ben elif gibi dik duracaðým
Kafa tutacaðýz hayata
Daha önce de söylemiþtim demekten nefret ediyorum ama
Biliyordum bir yerlerden kýrýlacaðýmýzý
Fýrtýna bir kez daha vurursa
Þiddetine dayanamayýz daðýlýrýz
Bir kaç dal kýrýlmakla kalmaz
Kökünden sökülür hayat aðacýmýz
Nefessiz kalýrý
z -yapma yâr-
Puslu pencerenden dünyama bakmaktan vazgeç
Hatalarýný bana yüklemekten býkmadýn mý hâlâ
Vurursan bir daha
- gözlerindeki denizi geri alýrým-
Yüreðine basar geçerim
Can kayýðýnýn rotasýný çevirir
Menzilinden çýkarým
-yaktýrma gemileri-
Gönlümün deðiþmez kýblesi
Taþýrma suyun öfkesini-restini görürüm-
Yýkýlýrsa bend
Altýnda kalýr -boðuluruz-
Soluksuz býrakma bizi
Yüreðimde yas var
Ömrüme nefessin demiþken -aðyar olduk yâr-
Efkârýmdan sýzlayan gönlümün serzeniþleri say
Bu nokta atýþlarýný
Bitir öfkeni soluma zehrini
Gülümse gün ýþýðým
Aþkýn tek makamý var
Düþ kahramaný deðil gerçeðiz yâr
DENÝZ_DERYA 35
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.