kaç gece efkârýma kurban verdim ciðerimi hýzla duman olup kayboldu havada yavaþ yavaþ o da terk ediyor beni farkýndayým, ne dese haklý
defalarca heba ettim gözlerimi de aðlamak bir yana onu yazýp, okuyup, seyir etmekle haklýsýn gözüm, sen de git bu göç mevsiminde
anamýn sütünü getirdim burnumdan kendi ellerimle aþka sadýk bir köpek olayým diye! anam çoktan gitti, zehir oldu emzirdiði de
ne lanetti þu piþmanlýk denen duygu duvarlara vurmadan parçaladý beynimi ne fikir kaldý nede zikir sesimi kaybedeli uzun zaman oldu, akýl mý kalýr bu hengâmede
gitti gidiyor ne varsa seninle doðan biliyorum, yerim yurdum olmadý hiçbir zaman þimdi öz vatanýna dönüyor topraktan gelmiþ bir insan
(sormadan edemeyeceðim)
böyle mi sahip çýktýn savaþtan çýkýp sana sarýlana yanlýþ zaman, yanlýþ insan mý? oysa sendin onun tüm organlarý canýný tek acýtan Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN MAVİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.