insan selleri dolu þehrin sokaklarýnda
koþan az deðil dipsiz kuyulara
loþ ýþýklarda bir al beni arzular
karacalar küçülüyor yalan sevdalarda
bir yanda kuþkular, diðerinde sancý
göz kýrpýnca unutulur salkýmýn sarýsý
sular durulunca sonrasýnda bin piþmanlýk
volkanlarýn öfkesinde nihayetler saklý
el deðmemiþ yýldýzlarda çoðalýrken duygular
bahanesi armudun sapý, garipti bulutlar
kaçmak basitti minare gölgesinden
daha doðmayan avuntulara gebeydi yarýnlar
nelere þahit camlarýn ardýnda kapalý perdeler
aþklara rüþvet olmuþ pul denen gerçekler
baykuþ seslerine karýþan çýðlýklar sahte
sabah olunca soluyor elbet yasak renkler
önünde setler yoktu her damlanýn
ilk tanýdýðý beyaz önlüktü nice masumlarýn
zevkin halkalarý cefa serpti yüreklere
devasýný kim verecek kanayan yaralarýn
hançer olup saplanan çok, papatyalý mevsimlere
kaþlarý çatýk cemrelerin o güllerin içinde
urba giyilince bedene, terk edilen kapýlar
tövbeyle paklanýr mý hiç, yaþ kemale erince
17.11.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.