ama sen yoksun

devrini beþ geçen ibrelerde o nefes
yapmacýk ve dil ucu sevdalaradýr
daðlarýmýn yankýlarýndan duyulan ses
söyle vefasýzým, sezdin mi
bulutlarýmýn gölgesi
kadife dokunuþlu bir sitemdi

sen ki
hiç olmanýn gerçeklerinde
kalbimden cayan bol ayazlý mevsimlerdesin
gam yüküme yenisini ekleyen
günden güne yabancýlaþan buz demeksin

yan yana daðlardan baþkasý
kocaman bir hiç bu devranda
neyleyim
dipsiz kuyularda saklý gizem
anladým ki
çýra misali yakar çözmeye çalýþaný

samimiyet
arýlarýn ikramý bal kadar tatlý bilirdim
meðer nasýl da yanýlmýþým
kendine gel, durduk yere çile
neyine gerek diyor içimden yükselen ses

nitellik mi, nicellik mi hasletin
sonuçta
rakamlarýn topraðý yaðmurlara hasret
yalnýzlýðým
yorgunluðum nafileydi demek
bir umuttu bendeki
sýcak suya tuz kattým
þafak sökerken belki derman verecek

algýlarýn ahtapot kollarýnda
vuslat bir tesadüften ibaret
çok zaman oldu toy çaðlar ile hicrana
hayalde vurgun yemiþ duygular
bundan böyle
suskunluðun çöllerinde yanacaklar

þimdi nerede
bin coþkulara bir sebebim
ben zaten iþte bu yüzden yabaným
küllerim savruluyor her daim maziden
biraz da muammayým

süleyman misali
iki deðil benim çözemediðim
mert olsan biraz, minareye kýlýf hazýr
bahanelerin yüzeyselliðinde
epey zamandýr üþüyor þu kalbim
16.11.2012-Ahmet BOZTAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: