Öten vapur düdüklerinin cenneti, Uçuþan martýlarýn yegâne mekâný, Çalýþan insanýn sesi, Ruhumun derinliklerindeki sevgili. Doðduðum yer, yaþadýðým ve sevdiðim Uzaklarda olsam da Elimle dokunabildiðim, Gözümle görebildiðim. Ýstanbul, Ýstanbul yine Ýstanbul. Gece vakti saat onbirde Köprü altý ve balýk kokusu. Tek tük sarhoþ belki üç beþ evsiz… Ne güzeldir Haliç’in mavisi Göðün rengi her zaman farklý sanki. Seni seviyorum Ýstanbul; Asla unutamam seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.