Bu hayat çok zorluyor beni.
Alýp baþýmý gideyim diyorum olmuyor.
Olmuyor, onlar gibi olamýyorum.
Arkama dönüp gidemiyorum.
Giden gidiyor ama kalanda kalýyor be aþkým.
Bende kaldým eski püskü anýlarla.
Eski diyorum ya bakma sen bana.
Onlar eskimedi hâla.
Yokluðunun bilmem kaçýncý günü ve ben hâlâ bekliyorum.
Böyle hayatýn ta ve bir kaç yudum çay içiyorum.
Gelmeyeceksin biliyorum.
Belki gelirsin diyorum bir yudum daha çay içiyorum.
Sevmiyorsun demi lan hâlâ gelmeyeceksin de zaten sen diyorum
ve yarým kalan çayýmdan bir yudum daha alýyorum.
Bir kaç yudumluk daha isyan var hâlâ.
Böyle hayatýn gelmiþini, geçmiþini,
geçmeyen mazisini ve gelecek geçmiþini diyorum.
Bir yudum daha çay içiyorum.
Ben senin bana yürümeyip baþkasýna koþan ayaklarýný diyorum ve kalan son yudum çayýmýda içiyorum.
Ondan sonra biten çayýmý ve içimde ki isyaný tazeliyorum.
Sonra yarý açýk pencereden bakýyorum.
Biri bakýyor senin gibi.
Biri sevgilisine senin bana güldüðün gibi gülüyor.
Diyorum ki kendi kendime.
"Lan þimdi o içinden ne güzel gülüy(o)r. " diyodur.
Hemen ayrýlýrlar onlar.
Oda özler zaten onun sesini diyorum
ve tekrar oturuyorum masama.
Yalnýzlýðý tercüme eden demli çayýmý içiyorum.
Yalnýz’lýðýmý yaþýyor’um.
Yalnýz yaþýyorum.
Ya da Yalnýz seninle yaþýyor’um.
Þuan Yaþamýyor’um.
Hilal ÖZCÝMBÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.