Ana kucaðýdýr bizi büyüten, Ana kucaðýdýr sýmsýcak olan, Ana kucaðýdýr bizi saran, Ve yine ana kucaðýdýr ki; Bizi büyütüp, Hayata uzatan…
Hangi ana istemez ki evladý mutlu olsun!
Doyamadým ben, özlüyorum hala, Annem anlatýrdý bana; Kýrmýzý baþlýklý kýzla, Uyuyan güzeli… Ninniler fýsýldardý kulaðýma. En güzelinden masallar okurdu geceleri. Yanlýþ mý hatýrlýyorum? … Annem bana hiç masal okumadý ki…
Ben hep hayalini kurdum yaþamanýn. Ama hep bir adým gerisinde kaldým. Çocukluðumda bile, çocukluk yapamadým. Annem nereye gitse, bende ordaydým. Onu bulamayýnca, zýrýl zýrýl aðlardým.
Tek büyüdüm, Tek oynadým, Tek kaldým!
Ýçimdeki çocuða çekmiþim; Hala da tek aðlarým… Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.