Aşeka - Mihr-û Mah (1)

Aþeka - Mihr-û Mah (1)


ne muazzamdýr aþkýn, ne mayhoþtur eþkin
ne müptelayým aþka, ne benimsedim meþki
kursaðýmda düðümlenen harflerde aþkýn
tadýmlýðýna doymadýðýndan küfretmekte keþ dil.

sahrada tecelli olan kýraðý kadar nadirim
sonunda benim olmalýsýn, ha ölü ha diri
dönene kadar rabbine gömülene heyhat
döndüðüm an gömüldüm inna’llahe maða’ssâbirin

beþer kavramýndan bihaber olan nefis insanlardýk
penceremden gün çalýp çýrpanlarýn hepi simsarlardý
sadakatin alaycýsý hâlk olan olamayacaðý gibi
ne kevaþe gönlün, ne pis nefis, ne de insanlardýr.

dil figanu usar, kim bu aþký kusar
tükürdüðümü yuttuðum san, aþk-ý mana susar.
gözüme fer ol, alnýma ter, tütünüme kibrit
çayýmda þire canýn yavan simidimde susam.

bakma sen densizliðime, kýrýlmasýn gönlün
evvelimde ne var ise eteklerinde gömdüm
ateþim oldun, alnýmda sicim sicim ter
ve gelir içimden ayaklarýna paspas etmek gönlü.

elif boyu sustum, konuþmak harcým deðil
lisan-ý hâl kustuysa soruþmak farzýn deðim
nefsine aðýr ise bozuk satýh yol yordamý
lafzýn matemiyle müsait bir yerde kalsýn de, in.

rabýtam mevt, gözlerim yanaklarýnda
bilinçaltým içine sinmiþ köz yataklarýndan
oralarda rahatsýzsýn, toz duman halin
misafirim ol, baþýmla beraber yat aklarýmda.

gece ile olan cengim, mýsralar aþýnýr
uykumun göz kapaklarýma ýsrarý gün aþýrý
yavan topraklarýmda bir ben dahi bitmez iken
elin bülbülü gelir elvan bahçemden gül aþýrýr

sarsýlmakta bir bir taþlarý hecenin
çöken baþýma evim, viran ettin gecemi
istikamet muallak, pusulam puslu
þu gece gündüz kustuklarýmý tökezleyerek geç emi, beni...

az aksiyetten kurtul, kýr zincirlerini
dudaðýný ballandýran it mahali incirlerinin.
dibin düþsün.. Heyhat, bre gafil !
bu þahsýna kafi, kapýna bir buket in cin derimi.



//Nârdanadam.

Sosyal Medyada Paylaşın: