Berfin- Berf-âlud (4)
Berfin- Berf-âlud (4)
Bulunduðum durumda kelimeler kifayetsiz
Her ne kadar vasat ise de zatýnýza ithaf hepsi
Belime baðlý kuþaðýn midende ki taþa aþký
Belki milyon yýlý aþkýn mýzrabýma ziyafetsin
Senin benim demeyip kýrka yardýk aþý
Geberesice vebali omuzlarým taþýr
Neler çekti bilmezsin, neye þahit bilmez sin
Geldim yar kýrktan vadi, yekten sittin seneyi aþýp
Ölümü hýfz etmeyi bekleyen kazalarýz
Bu yolda fikir meçhul olmuþ.. ne azalarý?
Hazindir hazanlarým, titremekte her bir yaprak
kanýmda ihtirasýn, keþfetmekte vazalarý.
Hovarda bir bulutun uçurumlardýr meskeni
Benliðine yakýþtým her halukârda eksenim
Eðer yanmamýþsan toysundur hâlâ
Ve önemini kaybetmiþtir devrilen altmýþýn seksenin
haydi bir oyun oynayalým
Uzun zaman olmuþtu ellerine konmayalý
Belki hissettiðin tedirginlik bundan
Ve lütfen mani keder bu vakit solmayalým
omzumda dünya yük, ýzdýrapsýn tabanýma
Aþktan öte bölük pörçük kalmýþ kalbi yamadým al.
Saçlarýmý dalgalandýran þu safi nesim
Bu günlerde bitap düþmüþ anlýyacaðýn sâba duman.
Uyuþmuþluðum ve þeker tenimde karýncalar
Ölümü soluk sanýp içine çektiðinde sarýl cana
Bi gün bi gül olup genzimde tutuþursun
Her tohumunda aþk varken cep saatim kahýr çalar.
Her harf bir yolcu, her biri kulaðýna fýsýldasýn
Her kaf da ölüm dahil kesesinde hýsým taþýr
Ölümü ti ye alýp intihara meyl etmek
Namlunun ucunda bi soluk ve henüz sýfýr yaþý
her sabah vakti sarmaþýðýn kollarýna týrmanýrým
hararetim tavan iken vur parçala kýr barýmý
Her adýmýn açýk, her teþebbüsün kaçýkça
Ve bende zerre tahammül, bünyeye zor varýlýr
Hayallerimi örten þu sýralcýnlar iri boylu
Pineklemekten küskün aklým, beklemekten diri koynum
Sorsan unuttum.. Gözümde yaþ, gökyüzümde bulut
U.mutluyum en azýndan ikimizden biri doydu
Var idi biri, ateþi meþk külü gül sanýrdý
Nâr-ý yaþam, aþkla yaþam bir sanýp sarýldým
Battý dikenleri beynimden vurulmuþa döndüm
Evveli gömen mavin, çýkarýp kurutan sarýndýr.
Ona yakýn olmak isteyen her biçime girer
Gerek damar gerek bronþta son bulur birer birer
Fonksiyon kaybý yaþýyorken vücudun dört bi yaný
Þaha kalkmýþ direncimde yitip gider siner bir er.
Ve pek bi tuhaftý gümüþe çalan ak otlar
Darmadaðýn hýþmýmýn tabanlarýnda bak od nal
Beynimde zonklar iken alfaben, yavaþ kalýr her bi harf
Býçaktan keskin kaf ve sin ise hýzlýdýr bir oktan.
Gündüzün hayrý Gecenin þerri. // Nârdanadam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.