yine ayný soðuklarý diliyorum bu þehirde linyit, karbon ve kükürt ne kadar da güzel asýlýyor mutluluk göðe bir ben mi çekiyorum montuma sulanan kedinin hasretini ayný beþikte arkadaþlarým kimi yürümeyi öðrenmiþ kimi emekliyor ben ise uyuyorum
keþke takýlmayaydý aklýma þu lanet zelzele ve ölseydik puntosuz ve mürekkepsiz
ben artýk el sallarken kuþlara deðil, o metal yýðýný uçaklara sevgi getirecek diye gülümsüyorum sessizce
hüzün bile yorgun astarýn içi delik dolu bin düþ ince
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HakkınSesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.