Aðladým derya oldum Kurudum kör kuyu oldum Kendi gözyaþýmda boðuldum. Kendi yaðýmla kavruldum Yandým ateþ oldum Söndüm kül oldum. Onu aradým, Bilemedim ki yanýmda, içimde, baðrýmda. Haykýrdým, dile getirdim coþkumu, aþkýmý… Önce isyan ettim Sonra tövbe ettim. Önce diledim Sonra elimdekiyle yetindim. Bir gün, bir ay derken Baktým ki saçlara ak düþmüþ. Önce yitip gitmiþtim, Bir baktým zamanla kemale ermiþim. Sadece ondan istedim Hep onu yad ettim. Yaþ yirmi , otuz , kýrk ,elli derken Bense hala umut dolu Oysa gençlik geçti gitti besbelli. Varsýn olsun her aným onla dolu Ve dualarým benim için tek teselli. Bitmek bilmez bir arayýþ Her aným bir teselli buluyor Ve bitmiyor yüreðimdeki yakarýþ. Ýlahi adalet Sinemde yanan ateþ; Gözümün sönmeyen feri, Ýçimdeki tek ümit Ve hayatýn tecellisi. Dün, bugün, yarýn Her daim var olan tek ve sonsuz kudret.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.