Kayıp Günde Bir Ömür

“Rüzgâr döndü, ocak söndü.
Ömür gündü, o da dündü.”

Su, baþak, rüzgâr, zaman bir yön tutmuþ gider de.
Ben bozuk pusulamýn belirsiz yönündeyim.
Yalan ile gerçeðin kesiþtiði bir yerde,
-Gidenin arkasýnda, kalanýn önündeyim.
-Ömrün yettiði yerde, yarýnýn dünündeyim.

Hayalimin kadraný döndür çarkýný, döndür.
Solgun perdelerinde kalan sadece dündür.
Gün bu gündür diyorlar, bu gün nasýl bir gündür?
-Mavi tülden çiçeðin ölü sürgünündeyim
-Þafak attýðý yerde, yarýnýn dünündeyim.

Dallarým yana düþer, aðacým bodur benim.
Ölümsüz gerçek: ölüm, yarýným odur benim.
Beþer yaratýlmýþým, ahirim budur benim.
-Ýnsan olabilmenin en aciz genindeyim.
-Bayram arifesinde, yarýnýn dünündeyim.

Anlamsýz ne görmüþsem aklýmda unutmuþum,
Denizde deve sürmüþ, çölde balýk tutmuþum,
Hayata zar atmýþým ve bir ölüm utmuþum,
-Þimdi derdim öz yurdum boyunda, enindeyim,
-Oranýn telaþýnda, oranýn dünündeyim.

Güneþin son deminde ufkun bezgisi benim,
Gurup ettiði yerde kýzýl çizgisi benim,
Karþý köyden duyulan davul ezgisi benim.
-Ömrümün boþ kasnaða gerilmiþ gönündeyim,
-Günün battýðý yerde, yarýnýn dünündeyim.

Umut öyle aðaç ki, ne yeþerir ne solar.
Kökü semaya baðlý, çorak ýrmaklar sular.
Devþirici torbasý kâh boþalýr kâh dolar.
-Hayal; ölü bir cenin, kadife tenindeyim,
-Doðum sancýlarýnda, yarýnýn dünündeyim.

Hesap görmeye dursun menfur hatýralarým.
Gün gelince ödenir bir bir faturalarým
Bir kapýyý kapatýr birini aralarým.
-Musallada yatan ben, kendi düðünündeyim?
-Halayýn baþý benim, yarýnýn dünündeyim.

Yirmi beþinci saat, sekizinci gün safta,
Ayýn otuz ikisi, elli üçüncü hafta,
Bu gün; “artýk” gündeyim, üç yüz altmýþ beþ mevta.
-Takvimin son dalýndan sonraki günündeyim,
-Menzile son kulacým, yarýnýn dünündeyim.

Sosyal Medyada Paylaşın: